Canimus surdis: Sağırlar için şarkı

9 Şubat 2018 Cuma

Her şey tesadüf hiçbir şey tesadüf değil ! 

Varoluşun muhteşemliğini duyumsayabiliyorum. Bugün burada, şu anda seninle konuşuyor olabilme olasılığını düşündüğümde soluğum kesiliyor. Biyolojik olarak bağlı olduğumuz nesiller bu hesabın sadece küçük bir kısmı ! Yaşarken yaptığımız tercihlerin de olasılıklarını hesaba kattığımızda şu an seninle bunları konuşuyor olabilme olasılığım sonsuzda bir. Bu çok düşük olasılığa rağmen şu an burada seninleyim. İşte bu an’ı ve dolayısıyla her an’ı eşsiz kılanda bu…Bir noktadan sonra artık sayılar devretmeye başlıyor. O zaman anlıyorsun ki ben an’dayım, an’ın o eşsizliğinde varoluyorum. Bu düşünce "mış gibi" yapmaktan alıkoyuyor bizi, insanları nesneye dönüştürmemizi engelliyor. Bir noktaya geldikten sonra açıklamalar, tanımlamalar tıkanıyor. Açık bir gecede yıldızlara baktığında anlıyorsun bu tıkanıklığı. Evet, düşünüyorum, şüphe duyuyorum, isyan ediyorum. Ama varoluşumu hiçbir şekilde açıklayamıyorum ve ne yaparsam yapayım bir açıklama olmadığını da biliyorum. Ama an’da kaldığımda farkına vardığım içimdeki o sevgi, işte o gerçek biliyorum. Ve onun anlamı o tıkanıklığın içinde. Hayata tutunmamı bu düşünce sağlıyor. Ben sozsuzda bir hiçim. Ne ironik değil mi, kendimi değersiz hissederken sevgimi büyütebilmek. Evren bizi ne kadar umursamaz gözükse de bir anlık varoluşumuzla sozsuzluğu taçlandırıyor ve yenilgimizi unutuyoruz. Yaşadığımıza değiyor

Hiç yorum yok:

Bu Blogda Ara